ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
سال 1883 در تاريخ 14/12 در استان واكاياما شهـر تانابه از پدر و مادري بنام يُرُكو و يوكي بدنيا آمد .
سال 1890 در معبـدي در نزديكي خانه اش خواندن و نوشتن را در هفت سالگي آموخت .
سال 1896 در سيزده سالگي بمدرسه راهنمائي واكاياماكن داي ني جين چو رفت ولي پس از يكسال منصرف شد .
سال 1897 در چهارده سالگي معلم چورتكـه شد و در اداره ماليات مشغول بكار شد .
سال 1901 در هجـده سالگي كار اداره ماليات را رهـا كرد و براي كار به توكيـو رفت .
سال 1902 در نوزده سالگي مغازه اي داير كرد و به تمرين جـودو پرداخت . بعلت مـريضـي به شهر تـانـابـه بـرگشت و هر روز در كوهستانها خود راقوي مي كرد و ازدواج كرد .
سال 1903 در بيست سالگي به خدمت سربازي در اُساكا رفت و آنقدر در كار تيراندازي و شمشير بازي مهارت داشت كه به او پيشواي سربازها ميگفتند . از استان اُساكا به استان واكاياما رفت تا در جنگ ني چي رو شركت كند و مرتب ورزش مي كرد.
سال 1909 در بيست و شش سالگي با نظر دولت در باره يكي شدن معابد مخالفت كرد و به پيروزي رسيد .
سال 1912 در بيست و نه سالگي از طرف دولت به پيشنهاد شد به هُكاي دو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هـكـايـدو منطقه مُن بتسو گون شي را تا كي گِن رفتند .
سال 1914 در سي و يك سالگي در روستاي كامي يوبِتسو كارهاي زيادي انجام داد و او را شي راتاكي ناميدند سال 1915 در سي و دو سالـگي در هتلي در اِن گارو بنام هي ساتا با استاد جودو تاكـدا سـوكـاكو آشنـا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت .
سال 1917 در سي و چهـار سالـگي در روستـاي كـامـي يـوبتسـو آتش سوزي بزرگي اتفاق افتاد كه او و همراهانش آنرا مهـار كردند .
سال 1918 در سي و پنج سـالـگي يكـي از مقامـات بالاي ارتش مُنبِتسو گون در روستاي كامي بِتسو شد .
سال 1919 در سي و شـش سالـگي در زمان مرگ پدر مريهه به شهر خود برگشت و در بين راه به كيوتو آيابه رفت و با كسي كه حاجت ميداد بنام دِگـوچـي اُنـي زابـورُ آشنا شـد
سال 1920 در سي و هفـت سالـگي پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به كيـوتو آيابه رفت تا در آنجا زنـدگي كند . در آنجـا به ورزش پـرداخت و باشگـاهي بنـام كـلاس وشيبـا را دايـر نمـود .
سال 1922 در سي و نـه سالـگي نـام آي كـي را براي ورزش خـود برگـزيد و به ديگـران ابـلاغ كـرد .
سال 1924 در چهـل و يك سالـگي همراه با دِگـوچي اُنـي زابـورُ به مغولستان رفت كه خيلي سختي كشيد .
سال 1925 در چهـل و دو سالـگي به همه گفت كه راه آي كي را با جديت دنبال كنند و در پائيز همان سال بـه دعوت دريـادار تاكِ شيتـا رئيس نيروي دريائي به توكيو رفت تا در آياماگُشو به تـدريـس آيكيدو بپردازد .
سال 1927 در چهل و چهـار سالـگي همراه خانواده خود به توكيو رفت و خانه اي اجاره كرد و همچنين مكـاني اجاره كرد و در آنجا به تمرين پرداخت .
سال 1929 در چهل و شـش سالـگي ، معلم ورزش دريا نوردان شد .
سال 1930 در چهل و هفـت سالـگي براي دايـر كردن كـلاسي به مِجي رُشي مُراچي آيي نقـل مـكان كرد و كلاسي داير كرد كه اجـاره اي بود در اين كلاس جيگارو كانو كه خود از جـودو كاران برجستـه بود شـركـت كرد و فنـون مُـريـهـه را از نـزديك مشاهـده نمـود .
سال 1931 در چهل و هشت سالـگي در شيـن جـوكـو واكـامـاتسـوچو كلاسي داير كرد كه نامش را كُبوكان قـرارداد و در آنـجا شـاگـردان زيـادي بـدور او جمـع شـدنـد .
سال 1945 در پنجاه و هفـت سالـگي از دولـت بورسيـه مي گرفت و مجلس ، مكاني بنام زايـدان هُجين كُبوكاي را داير كرد و آي كـي بـوجوتسو را ورزش آي كي ناميـد و در استـان ايبـاراكي محله ايواما كلاسي در بيرون از خانه خـود دايـر كـرد .
سال 1942 در پنجاه و نـه سالـگي ورزش آي كي را آيـكيـدو ناميد .
سال 1943 در شصـت سالـگي در استـان ايـبـاراكي محله ايـوامـا معبد آيـكيـدو را سـاخـت .
سال 1952 در شصـت و نـه سالـگي به شهرهاي مختلف سفـر كرد و آيكيـدو را گستـرش داد.
سال 1960 در هفتاد و هفـت سالـگي در تلويزيون ژاپن گـواهينـامه شي جو هُشو را در روز بونكا گرفت .
سال 1964 در هشتـاد و يك سالگي ( تابستان اين سال ) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آيكيدو ، مـدال افتـخار دريافت نمـود .
سال 1966 در هشتـاد و سـه سالـگي از كشـور بـرزيـل از كليـسـاي كاتوليك آپُستُ ليكا اُرتو دُشيا از طرف بالاترين مقام كليسا بهترين لقب كاتوليك ( آپست ليكا اُرتودشيا هـاكشـاكـو ) براي او ارسال شد .
سال 1969 در هشتـاد و شـش سالـگي بخاطر كار بزرگي كه انجام داده بود (ابداع ورزش آيكيدو ) از استاندار واكـايـامـا مـدرك تـانـابـه شيـمييُ شيمين را دريافت كرد و از محله ايواما ، ايواماچو مييُ چُمين را گرفت و در بامداد يكي از روزهاي سال 1969 ساعت 5 صبح بـدرود حيـات گفت . روز قبـل از فـوت مـدركي بنام سيگُ اي كونسان تُ زويي هُـشُ را دريـافـت كـرد .
موريهه وشيبا (1969-1883) که به او دوشو هم مي گويند در سال 1931 و در شهر توکيو شروع به تدريس اين رشته کرد. او ابتدا تحت نظر و تعليم اساتيد بزرگ هنرهاي رزمي کشورش قرار گرفت و بعد از کسب تجربه و مهارت در بسياري از سبک هاي رزمي از جمله (Jujitsu) يا مبارزه بدون اسلحه، (kenjitsu) مبارزه با شمشير و (sojitso) يا مبارزه با نيزه در حاليکه از صرف يک مبارزه گر بودن ارضاء نمي شد به مذهب و فلسفه روي آورد و در آنها نيز به تبحري خاص دست يافت. اما فرمول اوليه سبک آي کي دو در پي اتفاقي ناگهاني و در سال 1925 شکل گرفت. در بحثي که پيرامون هنرهاي رزمي بين وشيبا و يک افسر ارشد نيروي دريايي ژاپن روي داد، افسر نيروي دريايي، استاد را به يک مبارزه تن به تن فرا خواند و با يک شمشير چوبي به او حمله کرد. استاد بدون اسلحه در برابر او قرار گرفت و توانست حملات حريفش را به خوبي خنثي کند بطوريکه رقيب نيرومند او از شدت خستگي سرانجام تسليم شد و شمشيرش را انداخت. او بعدها گفت که مي توانست همه حرکات حريفش را حتي قبل از اينکه به مرحله اجرا در بيايند ببيند و اين براي او به منزله جرقه اي براي ابداع يک سبک جديد بود. او توانسته بود يک مهاجم مسلح را بدون استفاده از هيچ گونه اسلحه اي و بدون اينکه آسيبي به وي وارد کند از پا بيندازد.
دوشو آنگاه به تمرين و آموزش اين هنر پرداخت و اين کار را تا پايان عمرش ادامه داد. بعد از مرگ او در آوريل سال 1969 دولت ژاپن عنوان معلم ملي هنرهاي رزمي را به وي اعطاء کرد. فرزند استاد، کيششومارو وشيبا ( Kishshomaru Ueshiba ) وارث القاب و عناوين پدر و مفتخر به عنوان Doshu دوم يا رهبر راه شد و توانست راه پدر را به خوبي ادامه دهد و هم اکنون پسر وی موريترو وشيبا ( Moriteru Ueshiba ) به عنوان Doshu سوم يا رهبر راه شده است به واسطه تلاش هاي او بيش از يک و نيم ميليون نفر در جهان به اين ورزش مي پردازند. آي کي دو، هماهنگي بين ذهن و بدن را افزايش مي دهد و يکي از موثرترين و بهترين راههاي دفاع شخصي محسوب مي شود. اين هنر رزمي به افراد اين قدرت را مي دهد تا از خود در برابر هر تعداد مهاجم به خوبي دفاع نمايند. در اين سبک از تکنيک هايي مشابه کاراته Ashihara استفاده مي شود که با استفاده از آنها مي توان از تکنيک قفل کردن مفصل ها براي از کار انداختن عضلات حريف استفاده برد.
نظرات شما عزیزان: